OZONOTERAPIA
Ozonoterapia uznawana jest za bardzo skuteczną terapię wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w przypadkach, w których leczenie rutynowe okazuje się nieskuteczne (np. otwarte i zamknięte uszkodzenia tkanek miękkich i kości, ubytki skóry, stopy cukrzycowe, niegojące się rany, owrzodzenia, trądzik, czyraki, odleżyny, ropne przetoki, przewlekłe zapalenia kości i stawów, wtórne zakażenia bakteryjne, grzybicze i wirusowe. Skuteczność tej metody udowodniono w wielu badaniach klinicznych na całym świecie. W Polsce powoli zyskuje ona coraz większe uznanie środowisk medycznych.
Ozon i jego właściwości
* Ozon (O3) jest wysokoenergetyczną, alotropową odmianą tlenu, jego czas półtrwania wynosi 20 minut. Wiązania w cząsteczce ozonu są nietrwałe, łatwo przekształca się on w cząsteczkę tlenu, wyzwalając przy tym aktywny tlen atomowy i pewną ilość energii.
Ma silne właściwości utleniająco-katalityczne w stosunku do krwi i tkanek
A co ważne! - ozon ma silne właściwości bakteriobójcze, pierwotniakobójcze, grzybobójcze, inaktywujące wirusy.
Ozonoterapia zmniejsza ryzyko pourazowych zagrożeń infekcyjnych, sprzyja szybszemu gojeniu się powikłań pooperacyjnych i leczeniu przewlekłych stanów septycznych. Metoda ta wraz z larwoterapią i hirudoterapią jest skutecznym sposobem wspomagającym rutynowe zabiegi chirurgiczne, zwłaszcza w przypadkach zakażeń szczepami bakteryjnymi odpornymi na działanie antybiotyków. Problem odporności drobnoustrojów na leki przeciwbakteryjne staje się problemem globalnym. Ilość zakażeń i związanych z nim komplikacjami lawinowo wzrasta.
W ozonoterapii wykorzystuje się bakteriobójcze działanie ozonu skuteczne zarówno w wypadku drobnoustrojów tlenowych jak i beztlenowych- (m. in. Staph.: aureus, albus, haemolyticus ; E. coli, P. vulgaris, Ps. Aeruginosa i Clostr. Perfringens). Ozon wykazuje także działanie grzybobójcze ( m. in. Cand. albicans, Mon. albicans, Trychopython Microsporium) i wirusobójcze ( m. in wirusy z grup: Polio, Adeno, Echo, Cox, Herpes A i B oraz Retro).
Ozon dodatkowo powoduje poprawę utlenowania tkanek, poprawę mikrokrążenia w tkankach oraz stymulację i wzrost odporności.
Metody podawania ozonu stosowane w naszej klinice:
-
Gazowa mieszanina tlenowo-ozonowa - kąpiele kończyn w gazowej mieszaninie tlenowo-ozonowej, aplikowane za pomocą rękawów foliowych.
-
Ozon rozpuszczony w cieczach: w wodzie destylowanej (ozonowanie wody destylowanej, a następnie natryskiwanie jej bezpośrednio na zmiany chorobowe) lub oliwie z oliwek (oliwa z oliwek tłoczona na zimno jest jedynym płynem, który zachowuje właściwości lecznicze przez okres trzech miesięcy).
-
Do jam ciała - Podawanie gazowej mieszaniny tlenowo - ozonowej do jam ciała
-
Drenaż przepływowy naozonowanymi płynami infuzyjnymi
Mechanizm działania ozonu na wirusy polega nie na destrukcji, jak przy bakteriach, lecz na ich dezaktywacji. Odbywa się to na zasadzie oksydacji powodującej dezaktywację receptorów wirtualnych niezbędnych do tworzenia wiązania ze ścianą komórki, do której mają wniknąć. W ten sposób zostaje zablokowany mechanizm reprodukcji wirusów na poziomie pierwszej fazy inwazji komórkowej. Wybitne właściwości utleniające powodują brak odporności mikroorganizmów na ozon. Ozon uzyskiwany jest tlenu medycznego z butli lub z koncentratora.
Działanie ozonu zmienia parametry krwi tj:
-
Zmniejsza jej lepkość
-
Powoduje wzrost metabolizmu erytrocytów,
-
uelastycznienie błony erytrocytów
-
poprawa natlenowania krwi (wzrost PP)
Ozon poprawia metabolizm komórkowy, przez zwiększenie dostarczania tlenu do tkanek, co przy braku możliwości magazynowania tlenu przez ustrój jest działaniem bardzo ważnym.
Ozon działa tutaj wielokierunkowo:
a) jest 15 razy lepiej rozpuszczalny niż O2 w plaźmie - zwiększa to frakcję tlenu rozpuszczonego we krwi, czyli tego, którego prężność mierzymy gazometrycznie, który poprzez dyfuzję do mitochondriów jest akceptorem protonów;
b) w erytrocycie - poprzez reakcje z nienasyconymi kwasami w hydrofobowej części błony powoduje ich skracanie. W efekcie rozluźnia ją, co zdecydowanie sprzyja dostarczaniu tlenu poprzez zwężone lub zamykające się naczynia. Wchodząc w metabolizm krwinki czerwonej ozon zwiększa produkcję 2,3 dwufosforoglicerynianu /DPG/. Dzieje się to poprzez cykl Rapoport-Lueberinga, pentozofosforanowy i redukcję glutationu. 2,3 dwufosfoglicerynian zmieniając konfigurację hemoglobiny jest regulatorem dysocjacji oksyhemoglobiny, powodując zwiększone oddawanie tlenu przez cząsteczkę hemoglobiny. Poza tym znika rulonizacja erytrocytów przez zmianę napięcia powierzchniowego krwinki. Działanie antyagregacyjne na płytki wywiera poprzez łączenie się z glutationem płytek;
c) ozon poprawia dyfuzję tlenu w pęcherzykach płucnych. Głównie dzieje się to poprzez poprawę upowietrznienia płuc przez wzrost syntezy surfaktantu poprzez pneumocyty II typu;
d) ozon zwiększa również syntezę cytochromu P450 w płucach i w wątrobie;
e) ozon wpływa na gospodarkę lipidową. Powoduje obniżenie stężenia lipidów całkowitych, cholesterolu i trójglicerydów.
f) ozon działa immumodulująco - stąd doniesienia o stosowaniu ozonu w chorobach z autoagresji.
Ozon zwiększa ilość cytokin przeciwzapalnych IFN-beta i TGF-beta, oraz aktywność SOD (zmiatacz wolnych rodników).
